Εδώ ισχύει το «Η Ελλάς κατακτηθείσα δια των όπλων, κατέκτησε και αυτή δια του πνεύματος και της τέχνης την Ρώμην», (Λόγος Οράτιου, Λατίνου ποιητή).
Οι Ρωμαίοι εμφανίστηκαν στην Μακεδονία το έτος 197 μ.Χ. επί Φιλίππου του Γ. Η μεγάλη μάχη διεξήχθηκε τότε στη θέση της Θεσσαλίας που λέγονταν «Κυνός Κεφαλές» των Μακεδόνων ηγούνταν ο ίδιος ο Φίλιππος. Νίκησαν οι Ρωμιοί που υπέταξαν τους Μακεδόνες, οι Μακεδόνες επαναστάτησαν έναντι των Ρωμαίων το έτος 168 μ.Χ. Πάλι νικήθηκαν στη θέση ΠΥΔΝΑ της Μακεδονίας από τον Φωκαίο στρατηγό Αιμίλιο Παύλο. Νέα εξέγερση των Μακεδόνων σημειώθηκε τώρα το 146 μ.Χ. που απέτυχε και αυτή. Έτσι η Μακεδονία και η Ήπειρος, επομένως και τα μέρη τα δικά μας, παρέμειναν τελικά ρωμαϊκές επαρχίες. Γι’ αυτό λαμβάνεται ως αφετηρία η τελευταία αυτή μάχη του έτους 146 μ.Χ.
Στους αγώνες αυτούς των Μακεδόνων εναντίον των Ρωμαίων έλαβαν μέρος, όπως ήταν φυσικό, και οι Ηπειρώτες συμπεριλαμβανομένων και των κατοίκων της περιοχής μας, όπως και οι γείτονές μας Ελιμειώτες (Γρεβενών), δεδομένου οι περιοχές αυτές υπήχθησαν σε μια διοικητική περιφέρεια επί αυτοκράτορος Διοκλητιανού (285-305 μ.Χ.). Σύνορα αυτής ήταν ο Αλιάκμωνας ποταμός και η Εγνατία οδός που χώριζε τη «ΝΕΑ ΗΠΕΙΡΟ» από τη Μακεδονία και το βουνό Πίνδος από τη Δύση που χώριζε την νέα από την παλιά ήπειρο.
Από την αιτία των πάμπολων και σπάνιων οχυρών θέσεων του χωριού μας, που αποτελούν ως γνωστόν ρεκόρ σε ιστορικά γεγονότα και κυρίως η δυτική κορυφογραμμή του Μπέκαου «Βέργου», την ρωμαϊκή αυτή εποχή οχυρώνονταν εδώ: ο Καίσαρας, ο Λούρι και ο Κατελάνος, που από αυτούς πήραν τις ονομασίες (τοπωνύμια) τις ιστορικές, στη γειτονική μας Φούρκα π.χ. Καίσαρα, «Καίσαρ», Λούρι και στου «Κατελάνου» και «Γκριβομάνου» αφού ο αυτοκράτορας και οι στρατηγοί του πέρασαν από το χωριό μας και από τον αυχένα του «Βέργου» προς την πορεία τους για Μακεδονία. Αυτά τα στοιχεία μαρτυρούν περίτρανα ότι τα μέρη μας, Κιράσοβο-Φούρκα-Σαμαρίνα, είχαν καταληφθεί από τέτοιους αποίκους - κτηνοτρόφους - ακρίτες, λόγω της οχυρής θέσης των και των μεγάλων και σπάνιων πλουσίων βοσκοτόπων. Σώζονται μέχρι σήμερα τέτοια αρχαία υπολείμματα φρουρίων «κάστρων» στο Στόμιο-Ζεκίρι-Κάστρο επάνω από τον αυχένα «Βέργου».
Ο Απόστολος του Χριστού Παύλος, έφθασε στη Μακεδονία, ίδρυσε πολλές εκκλησίες, αλλά η πορεία του ήταν μέχρι τη βέροια. Προς τη Δύση την Ήπειρο δεν πορεύτηκε, όπως και οι συνεργοί του Λουκάς, Τιμόθεος και Σίλας. Τα μέρη της Δ. Μακεδονίας, όπως και τα δικά μας, παρέλαβαν τον Χριστιανισμό από εμπόρους, ή μετοίκους ή ταξιδευτές ή περιηγητές κ.τλ. οι οποίοι διήρχοντο την μεγάλη αρτηρία, την Εγνατία οδό αλλά και τα παρακλάδια αυτής, όπως το δικό μας που οδηγούσε από Ανατολή - Δύση (Κωνσταντινούπολη - Ρώμη).
Γνωρίζουμε ότι έγιναν πολλές σταυροφορίες για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους κατακτητές Οθωμανούς κ.ά.
Η Δ’ Σταυροφορία είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της βασιλεύουσας (Κωνσταντινούπολης) από τους Λατίνους ή Φράγκους κατά τις αρχές του ΙΓ’ αιώνα (1200 μ.Χ.). Αυτό σήμανε την διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και οι Σταυροφόροι Φράγκοι, Ενετοί-Λατίνοι μοιράστηκαν τις ελληνικές επαρχίες. Η κατάσταση αυτή διήρκησε από το 1204-1261 μ.Χ.
Τα μέρη τα δικά μας, όπως και το χωριό μας, είχαν καταλάβει οι Νορμανδοί που λέγονταν «Τέκνα του Βορρά». Αυτοί με αρχηγό τον αυτοκράτορα της Ιταλίας Ροβέρτο Γυσκάρδο, περί το 1000 μ.Χ. έτος, κατέλαβαν το Δυρράχιο της Αλβανίας, τότε Ιλλυρίας, εναντίον των εξεστράτευσε τότε ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Αλέξιος ο Κομνηνός, αλλά νικήθηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει μέσω της Πίνδου, των δικών μας περιοχών δηλαδή Καράσοβο-Φούρκα-Γρεβενά-Κωνσταντινούπολη. Φυσικά τον ακολούθησαν οι Νορμανδοί και έτσι κατέλαβαν την Ήπειρο - Μακεδονία - Θεσσαλία.
Στη Φούρκα σώζονται ακόμη τοπωνυμίες φράγκικες, όπως γράφουν Φουρκιώτες ιστορικοί-ερευνητές.