Η Αγία Παρασκευή ( Κεράσοβο) είναι ένα όμορφο ορεινό χωριό του Δήμου Κόνιτσας - Ιωαννίνων. Βρίσκεται στις βορειοδυτικές πλαγιές του όρους Σμόλικα (2637μ) σε υψόμετρο 1050μ. και έχει πλούσια βλάστηση και πολλά γάργαρα νερά.
Απέχει από την Κόνιτσα περίπου 27χμ. και στη διαδρομή με το αυτοκίνητο ο επισκέπτης θα εντυπωσιαστεί από την πυκνή βλάστηση και την ποικιλία των φυσικών τοπίων.
Είναι ένα από τα παραδοσιακά μαστοροχώρια της περιοχής με πλούσια πολιτιστική παράδοση. Το χωριό στο παρελθόν ζούσε τη δική του αυτόνομη ζωή. Ακόμα κατοικείται χειμώνα - καλοκαίρι και οι λιγοστοί κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία, κατασκευή - επισκευή σπιτιών, υλοτόμηση κ.λπ.
Είναι κτισμένο ανάμεσα από πυκνά δάση πεύκου, οξιάς, πυξαριού και ρόμπολου. Αριστερά και δεξιά του χωριού τρέχουν τα δύο ποτάμια ο "Κακόλακκος" και ο "Βουρκοπόταμος" με τα κρυστάλλινα και πεντακάθαρα παγωμένα νερά τους. Περιβάλλεται από δύο βουνοκορυφές με την ονομασία για την καθεμία Τζιούμα (τοπωνύμιο), που βρίσκονται βόρεια και νότια του χωριού και μία άλλη ανατολικά Ανήλιο (τοπωνύμιο - επειδή όλο το χειμώνα ο ήλιος δεν το βρίσκει) όπου ο δρόμος οδηγεί προς τα χωριά Φούρκα και Σαμαρίνα.
Για αυτούς που αγαπούν τη φύση και τους λάτρεις της ορεινής πεζοπορίας το χωριό και οι γύρω περιοχές του αποτελούν την ιδανική λύση. Υπάρχει ορειβατικό μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του όρους Σμόλικα και αφού προσπεράσει τη Δρακόλιμνη οδηγεί νότια προς τα χωριά Άρματα - Πάδες - Παλιοσέλι. Το μονοπάτι ξεκινάει από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Στην αρχή του μονοπατιού υπάρχει γκαλντερίμι όπως το απαιτεί η παράδοση του χωριού και κατά τη διαδρομή η φύση επιφυλάσσει εκπλήξεις στον περιπατητή όσον αφορά την χλωρίδα και πανίδα του τόπου.
Μια εκ των λαμπρότερων και πιο σπουδαιότερων περιόδων της Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, η εποχή της Βορείου Ηπείρου και ειδικά της επαρχίας Κονίτσης, έμεινε ασπούδαστη και ανερεύνητη. Μέσα σ’ αυτή την γενικότερη λήθη εντάσσεται και η ιστορία του χωριού μας του Κιρασόβου (κατά παραφθορά Κεράσοβο), ή Αγίας Παρασκευής. Οι Έλληνες του Βυζαντίου θεωρούσαν τους εαυτούς τους διαδόχους των Ρωμαίων, εξ’ ου και το μεσαιωνικό όνομα Ρωμιός, αγνόησαν εντελώς σχεδόν την περίοδο εκείνη, αφού άφησαν να χαθούν κατά ένα μεγάλο μέρος, τα πνευματικά αυτής προϊόντα.
Η κατάτμηση της Ελλάδας σε μικρά, αλλά ανεξάρτητα μεταξύ τους κράτη, συνέτεινε πολύ στους συνεχείς μεταξύ τους πολέμους και αντιζηλίες. Η ιστορία εξάλλου του αρχαίου ελληνισμού παρουσιάζει το φαινόμενο της άμιλλας των πόλεων-κρατών για την διεκδίκηση της ηγεμονίας αν και ανήκαν στην αυτή φυλή, λάτρευαν τους ίδιους θεούς, μιλούσαν την αυτή γλώσσα και είχαν τέλος την βαθειά συνείδηση της κοινής καταγωγής.
Την άμιλλα αυτήν μεταξύ των ελληνικών πόλεων-κρατών, που εκδηλώνονταν, δυστυχώς σε μακρούς, συνεχείς και εξαντλητικούς πολέμους, έχουν παρεξηγήσει επιπόλαιοι της ιστορίας ερευνητές και πολλοί εχθροί της Ελλάδας την εκμεταλλεύτηκαν κακόπιστα. Έβγαζαν εσκεμμένα το συμπέρασμα, ότι οι τάχα αρχαίο βορειοηπειρώτες δεν ήταν γνήσιοι Έλληνες, συμπεριλαμβανομένων και ημών των Κιρασοβιτών.
Διαπιστώνουμε ότι στην έρευνά μας, για την καταγραφή της ιστορίας, των ηθών και εθίμων του χωριού μας πολλές δυσχέρειες συναντήσαμε. Και αυτό γιατί ο ιστορικός-ερευνητής που θα θελήσει να μελετήσει και να καταγράψει την ιστορία ενός τόπου, ενός χωριού, μιας περιοχής, κατ’ αρχή θα πρέπει να προστρέξει στις πηγές. Το κάθε τι, που έχει λεχθεί, ή έχει γραφεί ή έχει κτισθεί, ή ζωγραφιστεί κτλ. Αυτά όλα είναι τα ιστορικά μνημεία και οι πηγές της ιστορίας ενός τόπου. Υπάρχει ακόμη και ο ιστορικός θησαυρός στο στόμα του λαού, που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά που όμως αυτές τις μέρες χάνεται και λησμονείται. Γι’ αυτό είναι δύσκολη η περισυλλογή του υλικού για να γίνει-κτιστεί η «οικοδομή», δηλαδή η συγκέντρωση και η καταγραφή της ιστορίας, των ηθών και εθίμων του ξακουστού χωριού μας. Αρκεί να υπάρχει η επιμονή και υπομονή. Να μην ξεχνούμε όμως, ότι διάχυτη είναι η πίστη στην επιστήμη, ότι και τα μικρότερα επιπλέον, ασήμαντα πράγματα αυτού του κόσμου είχαν και πάντα έχουν την μικρή ή μεγάλη, κρυφή ή φανερή ιστορία τους.
Με αυτή την πίστη προχωρήσαμε και εμείς σε αυτό το έργο μας. Τα πορίσματά μας απλοποιημένα για τους πολλούς, αλλά και σφιχτοδεμένα για τον ερευνητή-ιστορικό, καταχωρούμε σε αυτή τη μελέτη μας.
Από την έρευνα αυτή θα αναπηδήσει η αλήθεια, θα αποδειχθεί περίτρανα ο αρχαίος και σημερινός μας πολιτισμός, θα διαλυθούν σκιές σκοτεινές, θα διαλευκανθούν πολλά ζητήματα και τέλος θα λυθούν πολλά προβλήματα ιστορικά.