Η δεκαετία αυτή, των πολέμων 1940-1941, της κατοχής 1941-1945 και του εμφυλίου σπαραγμού 1946-1949, είναι γεμάτη από ένδοξες σελίδες της ιστορίας του έθνου μας, του γένους μας, αλλά και σελίδες γεμάτες, αμαυρισμού (1946-1949).
Είναι γεγονότα της τελευταίας 60ετίας και λίγο πολύ είναι γνωστά σε όλους τους συγχωριανούς μας Κιρασοβίτες. Είναι η πρόσφατη ιστορία μας. Το έπος όμως του 1940-1941, και η αντιστασιακή δράση των Ελλήνων την περίοδο 1941-1945, λάμπρυναν για μια ακόμη φορά την τρισχιλιετή ένδοξη ιστορία της πατρίδος Ελλάδας. Τούτο γιατί «οι ήρωες επολέμησαν σαν Έλληνες», όπως είπε ο τρανός Τσώρτσιλ της Αγγλίας, αλλά, μετά την ειρήνη του πολέμου, ξέχασε ή θυμήθηκε ελάχιστα την δύστυχη πατρίδα μας, όταν γίνονταν η «μοιρασιά» των «κερδών» από τον φοβερό-καταστροφικό αυτό Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Δεν ελάβαμε εκείνα που έπρεπε να παίρνουμε, πήραμε πολύ λίγα, αδικηθήκαμε στην «μοιρασιά», αυτό είναι σίγουρο, έμεινε απέξω η Βορ. Ήπειρος, η Ανατολική Θράκη.
Και στους πολέμους αυτούς (1940-1949), το τίμημα για το χωριό μας υπήρξε μεγάλο, δυσβάσταχτο, δεκάδες Κιρασοβίτες, το άνθος του χωριό μας, χάθηκε, σκοτώθηκε, λεηλατήθηκε, πέθανε από κακουχίες. Δεκάδες γυναίκες έχασαν τους άντρες τους και δεκάδες παιδιά ορφάνεψαν και δεκάδες πατεράδες-μητέρες, αδελφές. Έχασαν τα παιδιά και τα αδέλφια τους. Απολογισμός φοβερός, τρανός (βλ. βιβλ. Τάκη Σαμαρά).