Ο οικισμός αυτός βρισκόταν στο τοπωνύμιο που και σήμερα υπάρχει, δηλ. στο Πέρα Μαχαλά και αυτός είναι πολύ αρχαίος, Πότε ιδρύθηκε δεν είναι γνωστό. Γνωστό είναι ότι γύρω στα 1500 - 1600 μ.Χ. εξαναγκάστηκε να συνενωθεί με τον οικισμό του Λύγκα για να μπορεί να αμύνεται στις ληστρικές επιδρομές των ληστών και στις βάρβαρες επιδρομές των Σλάβων-tουρκαλβανών. Χώριζε τον οικισμό Λόγκα με τον οικισμό του Πέρα ή Κάτω Μαχαλά, το ποτάμι που περνούσε κάτω από το μαχαλά Ζηλάδες.
Το ποτάμι αυτό, ο «Κακόλακος» όπως τον λέμε, είχε δύο ροές-δρόμους, ο πρώτος περνούσε από την Πλάκα χωράφια Βάσιου, κατέβαινε στο μύλο του Ντούσια, στη συνέχεια στην τοποθεσία Τζιουμίχα και κατέληγε στο μύλο του Ζιούλη, σήμερα σπίτι Δημήτρη Γελαδάρη. Το περίσσευμα του νερού, ακολουθούσε το δρόμο μύλο Ντούσια, σπίτια Γιάννη Χαρισιάδη, Κώστα Παπακώστα, Μανέκα, Ζηλάδες, Βρύση Παπαγιάννη. Ο δεύτερος δρόμος ήταν χωράφια Βάσιου Αδάμου, Αγία Παρασκευή, Άγιο Θανάση, ένωση με Βουρκοπόταμο.
Κάποια χρονιά προ του 1920, κατά κάποιες μαρτυρίες το γεγονός αυτό έγινε το 1904, ο ποταμός αυτός έφερε τόσο πολύ νερό, λόγω μεγάλης νεροποντής στο Σμόλυγκα, που λίγο έλειψε να πνίξει το μαχαλά των Μακρυγιανναίων. Γι’ αυτό το λόγο, οι τότε συγχωριανοί μας, με την οικονομική βοήθεια και των Κερασοβιτών της Αμερικής, άλλαξαν τον δρόμο των ποταμών και πήγε εκεί που είναι σήμερα.
Αυτός βρίσκονταν 3-4 χιλιόμετρα βόρεια του χωριού μας, δηλαδή 1, με 1,30 ώρες από τη Λόγκα Κερασόβου. Από στοιχεία κυρίως από επίθετα των κατοίκων του (Βαλάδες), που σημαίνει ακρίτες-καστριώτες, προκύπτει ότι πρόκειται για οικισμό ρωμαϊκό ή βυζαντινό, την εποχή της φύλαξης των συνόρων της αυτοκρατορίας από τους ακρίτες. Επομένως από την κυρίευση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους το 146 μ.Χ. κατοικείται η περιοχή αυτή. Άρα οι κάτοικοι αυτής ήταν Ρωμαϊκής ή Βυζαντινής καταγωγής. Αν ήταν ρωμαϊκής εξελληνίσθηκαν και συν το χρόνο ερχόμενοι σε επιμιξίες με Έλληνες.
Το 1780, ο συνοικισμός αυτός συνενώθηκε με το Κεράσοβο εξ ανάγκης λόγω επιδρομής των ληστών, των Σλάβων και Τουρκαλβανών κατακτητών. Άλλες οικογένειες ήρθαν στο Κεράσοβο (19), άλλες κατέφυγαν στα Κανάλια Καρδίτσας, Ανθηρό Λάρισας και κυρίως στα χωριά των Χασίων (νέο Ριάχοβο, Κακοπλεύρι, Τσαπουρνιά κ.ά.).
Σήμερα υπάρχουν Κερασοβίτικες οικογένειες στη διασπορά πάρα πολλές. Μερικές από αυτές, όσες έγιναν γνωστές είναι, στα Κανάλια: Βαλάδες, Κυριτσαίοι, Τσιάτσηδες, Πάσχοι, Ντουνταίοι. Ανθηρό: Μπεκαίοι. Μεσηνικόλα: Ζουκαίοι. Βυθό (Ντόλο Κοζάνης): Δαμαλής Αντρέας, Τζίνα Φωτεινή, Τζίνας Δημήτριος, Τζίνας Παναγιώτης, οικ. Πούλιου, Γηράση και άλλες.
Αυτοί λοιπόν οι τρεις (3) οικισμοί αποτέλεσαν τον ενιαίο πλέον οικισμό της Λόγκας ή Κιρασόβου ή Κερασόβου. Φαίνεται - προκύπτει ότι η αρχαία Λόγκα είχε το όνομα αυτό μέχρι που προέκυψε το νέο Κιράσοβο ή Κεράσοβο κατά παραφθορά. Το σωστό και ορθό είναι το πρώτο, όπως το πιστοποιεί ο κ. Σεργιόπουλος και τώρα ο πρύτανης Γ. Μπαμπινιώτης. Η λέξη Κιράσοβο είναι σύνθετη από τις λέξεις Κιρατζής - ενοικιαστής και την Σλαβική κατάληξη -όβο, επομένως Κιράτζοβο=κιράσοβο, κατ’ ευφωνίας = τόπος ενοικίασης. Το όνομα αυτό το πήρε μετά το 1417 που τούρκεψε η περιοχή μας.
Υπάρχει μια πανάρχαια προϊστορική ονομασία της πόλης ή χώρας του χωριού μας Λύγκα - Λόγκα, που είναι τουλάχιστον πελασγικής καταγωγής (2000 π.Χ.) ή τουλάχιστον δωρικής (1600 π.Χ.), όπως μαρτυρούν οι ιστορικές αλήθειες. Κατοικούσαν οι δωρικές φυλές Λύγκοι-Λυγκιστές, Τραγασσαίοι, αργότερα οι Μολοσσοί, Τυμφαίνοι, Αντινάνες, που ο ιστορικός Τίτος Λίβιος τους τοποθετεί ανάμεσα στα βουνά της Πίνδου και στα σύνορα της Ηπείρου και καθορίστηκαν από το ρουν του ποταμού Αώου (ΧLV, 4.30, 1 βιβλίο) ή Αίαντα.
Ακόμα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι κάτοικοι της Ηπείρου και φυσικά και οι Κιρασοβίτες ανήκουν στα φύλα της άριας ράτσας, εφόσον δεν παρουσιάζουν φυλετική διαφορά ως προς τους άλλους Έλληνες, γιατί προέρχονται από τις βασικές ελληνικές φυλές (Ιώνων-Δωριέων) οι οποίες συνθέτουν την ελληνική φυλή. Μεταξύ Πελασγών και Ελλήνων υπάρχει σταθερή εθνολογική σχέση. Τα αρχικά φύλα των Πελασγών, Κούρων, Λελέγων, Δρυόπων κ.τλ. έχουν συγχωνευθεί μετά των Ιώνων και αποτέλεσαν τους Αιολείς (ανάμεικτους) της Ηπείρου που τελικά εξετοπίσθηκαν δηλ. απομακρύνθηκαν, εκδιώχθηκαν από τους κατερχόμενους Δωριείς γύρω στα 1150-1100 π.Χ.
Ο λαός της Ηπείρου και οι Λύγκοι-Τραγασσαίοι - Κιρασοβίτες, έλαβε σαφή διαχωριστικό χαρακτήρα και κατατμήθηκε αργότερα σε μικρά ανεξάρτητα και αυτονομούμενα έθνη. Ο Ηρόδοτος, πατέρας της ιστορίας αναφέρει, ότι «την Μακεδονίαν εισί και Λυγκησταί και Ελυμιώται και άλλα έθνη επάνωθεν, σύμμαχα μεν εστί τούτοις και υπήκοα, βασιλείας δι’ έχει καθ’ εαυτά». Δηλαδή την Μακεδονίαν κατοικούν και οι Λυγκηστές και οι Ελυμιώτες και άλλα έθνη πιο πάνω τα οποία είναι σύμμαχοι μεταξύ τους και υπήκοα, έχουν όμως έκαστον από αυτά βασιλείς ΄(όλα τα έθνη αυτά, ζούσαν γύρω από τον Λύγκο ή Σμόλυγκα)